W Europie najpopularniejszymi samochodami są pojazdy zaliczane do segmentu B (ok. 35% wszystkich sprzedawanych nowych aut), nazywane również miejskimi lub kompaktowymi. Przy długości nie przekraczającej 4 m i rozstawie osi poniżej 2,5 muszą oferować użytkownikom uniwersalne i pojemne wnętrze, możliwość swobodnego poruszania się w ruchu ulicznym i na autostradach, zapewniając jednocześnie niewielkie nakłady na eksploatację. Przykładem takiego samochodu jest Fiat Punto, którego druga generacja pojawiła się na drogach latem 1999 roku.
Tak jak pierwsze Punto, druga generacja też cieszyła się dużym powodzeniem. Punto II ma ten sam układ nadwozia i koncepcję budowy co poprzednik, podobny jest nawet pomysł na jego kształt. Stylizację samochodu podporządkowano jednak tendencjom łączenia łagodnych zaokrągleń kantów nadwozia, miękkich obłości powierzchni blach z wyraźnymi liniami przetłoczeń, podkreślającymi dynamikę i łamiącymi symetrię. Wszystkie te elementy można znaleźć w nadwoziu Punto. Samochód ma modną i zwracającą uwagę sylwetkę, a ostre linie tylnej części nadwozia są jego wyróżnikiem. Wnętrze Punto zaprojektowano, uwzględniając również trendy stylizacji, zapewniając jednocześnie jego uniwersalność. Każde wolne miejsce wykorzystane jest na dodatkową półkę lub schowek. Umiejętnie dobrane kolory plastików i tkanin tapicerskich powiększają optycznie wnętrze i tworzą miły nastrój. Zabiegi stylistów sprawiły, że Punto ma swój indywidualny styl i nie kojarzy się z żadnym innym znajdującym się na rynku pojazdem.
Samochód należący do najpopularniejszego segmentu aut musi być funkcjonalny i ekonomiczny. Konstruktorzy Fiata zbudowali Punto, stosując kilka sprawdzonych w Uno i poprzedniku rozwiązań. Dla zapewnienia dużej pojemności wnętrza przyjęto układ nadwozia typu hatchback z dużymi tylnymi drzwiami, zapewniającymi dobry dostęp do przestrzeni bagażowej. Dla zachowania zwartej bryły auta, ograniczenia jego wymiarów i ułatwienia manewrowania w gęstym ruchu miejskim koła osi tylnej umieszczone są w narożach nadwozia, ograniczając do minimum zwis tylny. Zastosowano także fotele 0 siedziskach ustawionych wysoko nad podłogą, co powoduje, że pasażerowie siedzą w samochodzie w pozycji wyprostowanej. Zajmowanie takiej pozycji pozwala na zwiększenie w małym wnętrzu ilości miejsca na nogi dla pasażerów oraz zmniejsza zmęczenie długotrwałą podróżą. Kształt, wymiary foteli i kanapy tylnej są dobrze dobrane, na wszystkich miejscach nawet wysocy pasażerowie mają plecy podparte na całej powierzchni, a siedziska są odpowiedniej długości. Dla zapewnienia optymalnej pozycji za kierownicą fotel kierowcy ma regulowaną wysokość, a kolumna kierownicy zmienne położenie. Szkoda, że tych ułatwień brakuje w podstawowej wersji samochodu.
Przy przewożeniu bagażu pomocna staje się możliwość składania i dzielenia tylnego siedzenia. Powiększenie bagażnika nie jest trudne, wymaga jednak wyjęcia z tylnego oparcia zagłówków, dla których nie przewidziano miejsca zastępczego. Jeżeli półka zasłaniająca bagażnik przeszkadza, to można ją włożyć między oparcie a siedzisko składanej kanapy. Wadą, którą zauważa się przy przewożeniu bagażu, jest znaczna różnica wysokości między podłogą bagażnika a dolną krawędzią otworu załadunkowego.
Konstruktorzy Punto zaprojektowali ergonomiczny kokpit kierowcy. Dostęp do wszystkich dźwigienek i przełączników jest bezproblemowy, a ich funkcje jednoznacznie i czytelnie opisane. Ta uwaga dotyczy także lampek kontrolnych i wskaźników. W ciemności oświetlenie zestawu wskaźników nie przeszkadza w obserwacji drogi i nie powoduje powstawania refleksów na szybie przedniej. O oświetlenie drogi dbają nowoczesne, zespolone w jednej obudowie reflektory. Światła mijania mają soczewkowe układy optyczne, a drogowe elipsoidalne lustra. Kształt, jasność i zasięg plamy świetlnej zapewnia w nocy dobrą widoczność jezdni i prawego pobocza.
Prowadzenie Punto jest łatwe, obsługa sprzęgła i skrzyni biegów nie wymaga używania dużej siły. Widoczność do przodu dobra, ale kierowcom o niskim wzroście lewy słupek przedni będzie mocno zasłaniał drogę przy skrętach w lewo. Natomiast widoczność do tyłu jest znacznie ograniczona przez bardzo szerokie tylne słupki. Ograniczenie widoczności daje się szczególnie we znaki w ruchu miejskim przy zmianie pasa ruchu i przy wyjeżdżaniu tyłem z zatoki na jezdnię. Praktycznie manewry te robi się „na wyczucie”. Parkowanie samochodu utrudnia bardzo nisko położona dolna krawędź przedniego zderzaka, często zawadzającego o krawężnik chodnika, na którym parkowany jest samochód. Przed szybkim i całkowitym zniszczeniem zderzaka ratuje elastyczność tworzywa, z jakiego został wykonany.
Tablica przyrządów zaprojektowana jest ergonomicznie, ma ładną wyróżniającą się stylistykę i sporo miejsc na przeróżne drobiazgi. Do jej budowy użyto jasnych tworzyw sztucznych, które powiększają optycznie wnętrze auta, szkoda, że są twarde i łatwo ulegają zarysowaniom.
W 5-drzwiowym Punto bagażnik wystarcza do zapakowania urlopowego ekwipunku dla małej rodziny. Niesymetrycznie składana kanapa jest standardem wyposażenia w wersji ELX. Po złożeniu tylnych siedzeń i wyjęciu półki Punto umożliwia przewiezienie małej lodówki, pralki lub pełnego zestawu komputerowego.
Z prawego boku tablicy przyrządów umieszczono wyłącznik drugiej poduszki bezpieczeństwa, który umożliwia zainstalowanie fotelika dla dziecka na prawym przednim fotelu. Niestety, polskie przepisy nie dopuszczają wykorzystania tego rozwiązania (nie wolno mocować fotelika na przednim siedzeniu, jeżeli zamontowana jest poduszka bezpieczeństwa).
Zestaw wskaźników wersji ELX wyposażony jest w komputer pokładowy z ciekłokrystalicznym cyfrowym wyświetlaczem. Dane o średnim zużyciu paliwa podawane są w mało wygodnej formie – liczbie kilometrów przejechanych na jednym litrze paliwa.
We wnętrzu dominują ergonomia i wygoda, przykładem może być zagospodarowanie drzwi. Tworzywa twarde i łatwo ulegające zarysowaniom.
