Wstępne szkice nadwozia małego Forda pochodzą jeszcze z początku lat 70. Ostateczny kształt nadali mu projektanci z amerykańskiej centrali koncernu przy udziale specjalistów z włoskiego studia stylizacyjnego Ghia. Konstrukcję nowego auta opracowano w Europie. Pierwszy przednionapędowy Ford z silnikiem umieszczonym poprzecznie dołączył do tworzącego się wówczas na rynku klubu „3,5-3,7 m” (długości), do którego należały już m.in.: Fiat 127, Opel Kadett City, Renault 5 i Volkswagen Polo.
Oficjalna premiera Fiesty odbyła się w czerwcu 1976 r., początkowo w trzech wersjach silnikowych (1,0 i 1,1 dm3, 30+40 kW). Przyjęte rozwiązania zespołów mechanicznych podporządkowano prostocie budowy i niskim kosztom produkcji. Czterocylindrowe jednostki napędowe miały wał korbowy o trzech łożyskach głównych i głowicę wykonaną ze stopów lekkich, wałek rozrządu umieszczono w kadłubie. W zawieszeniu przednim zastosowano kolumny McPhersona, w tylnym zaś sztywną belkę prowadzoną drążkami wzdłużnymi i resorowaną sprężynami śrubowymi, współpracującą z drążkiem Pan-harda. Przy kołach przednich montowano hamulce tarczowe, przy tylnych bębnowe. Troje drzwi umożliwiało wygodny dostęp do przestronnego wnętrza. Aż 80% objętości pojazdu przeznaczono dla pasażerów i ich bagażu. Auto powstawało w fabrykach Forda w Hiszpanii, Niemczech i Wielkiej Brytanii.
W rok po debiucie wprowadzono odmiany 1.3 i 1.6 (na eksport do USA). W 1981 r. zademonstrowano sportowy wariant XR2 (1,6 dm3, 62 kW). Po dwóch latach dokonano retuszu linii nadwozia, głównie w jego przedniej części, zmodernizowano wystrój kabiny i poszerzono gamę silników, m.in. o jednostkę wysokoprężną (1,6 dm3, 40 kW).
W marcu 1989 r. zaprezentowano Fiestę drugiej generacji, dostępną teraz także w odmianie pięcio-drzwiowej, w roku następnym zaproponowano turbodoładowanie, a w sezonie 1992/93 silnik rodziny Zetec (1.8 16V).
Od sierpnia 1995 r. oferowana jest Fiesta trzeciej serii, z nowymi jednostkami napędowymi, zmodyfikowanym zawieszeniem, wzmocnioną strukturą karoserii i zaokrągloną sylwetką. Model ten na początku 1999 r. przeszedł kolejną modernizację. Stylizację nadwozia podporządkowano preferowanemu przez Forda stylowi New Edge Design, poprawiono geometrię zawieszenia, także we wnętrzu dokonano drobnych zmian.
