Najczęściej spotykane w praktyce struktury karoserii to samonośne konstrukcje skorupowe. Są one lekkie, tanie w produkcji, umożliwiają swobodne zagospodarowanie przestrzeni użytecznej i niskie poprowadzenie poziomu podłogi. Część odejmowanych elementów poszycia, np. drzwi, pokrywy, błotniki przednie, nie bierze udziału w przenoszeniu obciążeń, mogą więc być wykonane z tworzywa. Ponieważ mocuje się je zazwyczaj za pośrednictwem połączeń śrubowych, dają się łatwo wymieniać w razie uszkodzenia. Za prekursorskie uznaje się w tym zakresie nadwozie samochodu Lancia Lambda z 1922 r. W połowie lat 30. stalowe karoserie samonośne stosowały już m.in. firmy Citroen, Opel i Renault. Po drugiej wojnie światowej koncepcja ta zwyciężyła ostatecznie, zwłaszcza po rozpowszechnieniu się elektronicznych technik obliczeniowych. Ramom podłużnicowym najdłużej pozostały wierne koncerny amerykańskie. To właśnie dzięki takiej budowie aut realne były niemal coroczne prezentacje nowych modeli w latach 50/60. De facto po zamortyzowaniu się i zużyciu tłoczników, co następowało szybko ze względu na długie serie produkcyjne, wymieniano tylko elementy poszycia zewnętrznego, zachowując ramę, kadłub, elementy zawieszenia i zespoły mechaniczne.
Główne elementy składowe skorupowego nadwozia samonośnego (Citroen Xantia) to:
– płyta podłogowa z niezbędnymi wzmocnieniami;
– część przednia z modułem przednim (tzw. frontend), podłużnicami (dźwigarami) i przegrodą czołową;
– ściany boczne;
– oparty na słupkach A, B i C (czasem D, np. w nadwoziu typu kombi) dach z wykrojami okien;
– część tylna z pasem tylnym.
Drzwi, pokrywy i zazwyczaj przykręcane błotniki przednie mogą być wykonane z tworzywa sztucznego. W zależności od wielkości i poziomu nowoczesności samochodu liczba blaszanych wytłoczek waha się od 100 do 400, liczba punktów zgrzewczych może sięgać 5000, a łączna długość spoin o szerokości 1,0-1,8 mm wynosi 120-200 m. Stosowana grubość blach to zwykle 0,75-1,0 mm.
Kadłub nadwozia samochodu osobowego klasy kompaktowej (Volkswagen Golf IV) jest sztywny, wytrzymały i zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa biernego. W jego budowie wykorzystano m.in.: przednie podłużnice o stopniowanej sztywności, zunifikowaną płytę podłogową, wspólną dla wielu modeli ’ tego samego koncernu (Audi A3 i TT, Seat Leon i Toledo, Skoda Octavia, VW Bora i Beetle), wzmocnienia progów, poprzeczkę dachu spinającą słupki środkowe, masywne słupki tylne o dużym przekroju poprzecznym i laserową technologię łączenia blach.
