ZAWIESZENIE, UKŁAD KIEROWNICZY I HAMULCOWY – Wszystkie koła pojazdu zawieszono niezależnie. Koła przednie prowadzone były na wahaczach poprzecznych i na resorze piórowym umieszczonym poprzecznie. Półeliptyczny resor składający się z pięciu piór mocowany był do nadwozia w dwóch punktach za pośrednictwem elastycznych podpór. Każda z jego zewnętrznych części stanowiła element resorujący i działała jak dolny wahacz poprzeczny. Hydrauliczne amortyzatory teleskopowe mocowano do górnych wahaczy z blachy stalowej. Tylne koła pojazdu prowadzone były na wahaczach skośnych, spawanych z blaszanych wytłoczek. Elementami resorującymi były sprężyny śrubowe, współpracujące z amortyzatorami teleskopowymi. Koła jezdne wyposażono w ogumienie promieniowe o wymiarach 135 SR 12.
W układzie kierowniczym zastosowano przekładnię ślimakową. Kolumna kierownicy podzielona została na trzy odcinki, połączone przegubami krzyżakowymi. Hydrauliczny układ hamulcowy miał dwa obwody: dla kół przednich i tylnych. Przy wszystkich kołach umieszczono hamulce bębnowe. Bębny wykonano z żeliwa, a szczęki hamulcowe wyposażono w samoczynne regulatory luzu między bębnem a okładziną cierną. Mechaniczny hamulec pomocniczy działał na koła tylne.
WYMIARY, MASY I OSIĄGI
Długość całkowita samochodu wynosiła 3054 mm, szerokość 1377 mm, a wysokość
1335 mm. Przy masie własnej 600 kg osiągał prędkość maksymalną 105 km/h. Dopuszczalna masa całkowita 126p to 900 kg, a masa holowanej przyczepy ograniczona była do 400 kg. Eksploatacyjne zużycie paliwa określano na 5,8 dm3/100 km.
